Ga terug naar een vroege herinnering. Naar je ouderlijk huis, een boerderij, een weeshuis- waar je dan ook bent opgegroeid. Is je moeder daar? Is je vader daar? Wie zie je? Hoe zit kleine jij erbij? Is kleine jij bang? Blij? Verdrietig? Neem echt even de tijd om helemaal in dit beeld te settelen. Wat heb je aan? Wat wil je zeggen tegen kleine jij?
Zo begint een Inner Child Healing meditatie vaak. En ik denk dat het erg belangrijk en waardevol werk is. Jij bestaat namelijk niet alleen uit degene die je nu denkt te zijn. Jij bent opgebouwd uit allemaal versies van jezelf, allemaal programmering, allemaal ervaringen die jou hebben gemaakt tot de persoon die je nu bent. Vaak heb ik het al benoemd, maar het blijft zo belangrijk om je dit te realiseren: 95% van je brein speelt zich af in het onderbewuste. 95% van jouw perspectief, handelen, liefde geven en ontvangen; het stamt uit de eerste herinnering die jij in je draagt. Misschien is dat wel het moment van conceptie, misschien nog eerder. Misschien is niet alles wat je in je onderbewuste bij je draagt alleen van jou, maar heb je van alles doorgekregen van je voorouders. Angsten, ervaringen, overlevingsmechanismen. Als we hier niet naar terug gaan, hoe denken we ooit echt te helen? Ooit bewuste keuzes te kunnen maken? Als we gestuurd worden door patronen waar we ons niet bewust van zijn, die misschien veel meer angst-gedreven zijn dan we zouden willen? Hoe kunnen we dan echt leven in en vanuit liefde?
Daarom wil ik ook absoluut niet zeggen dat innerlijk-kind-werk per sé demonisch is. Toch wil ik er wel dieper op ingaan vanuit een christelijk oogpunt. Op een bepaalde manier zet het je namelijk weer in het middelpunt van het universum. En dat hoeft niet. Dat is het goede nieuws dat ik vandaag met je wil delen.
In zo’n meditatie (je kunt meedoen als je wilt) kijken we naar hoe jij erbij zit. We zien traumatische gebeurtenissen. Gebeurtenissen waar we ons in de steek gelaten voelen. Sommige wetenschappers zeggen dat trauma (link naar artikel/podcast met die ene ouwe psycholoog) pas wordt opgeslagen in het brein als trauma, als we ons niet gehoord of gezien voelden daarin. Vallen is op zich niet erg, dat hoort bij de opvoeding en de wetten van het leven. Maar als je valt en je voelt je bang, dán wordt het opgeslagen als trauma. “Vallen = levensgevaarlijk”, maakt je onderbewuste ervan. Levensgevaarlijk, omdat we ons safety net (tijdelijk) kwijt zijn. We hebben dus geen vertrouwen meer. Vertrouwen is hetgene dat doet leven. Angst is hetgene dat leidt tot dood, even heel kort door de bocht gezegd. Vertrouwen is een hoge vibratie, angst een lage. Val je van je fiets en je vader komt eraan en zegt: ‘Gaat het? Zullen we het nog een keer proberen?’, dan is dit in the end een positieve ervaring. Je leert dat vallen bij het leven hoort, maar dat je hierin niet alleen bent en dat je weer op je fiets kunt stappen en het opnieuw kunt proberen - net zolang tot het wel lukt. En zelfs als het niet lukt, dan is er geen man overboord, want je vader is er nog steeds en houdt nog steeds net zo veel van je. Dit is leven vanuit vertrouwen. Hier is geen trauma of vertrouwensbreuk ontstaan. Echter, indien je van je fiets valt en er niemand is die naar je toe komt en je je aan je lot overgelaten voelt, inclusief alle pijn die je voelt van de val die je net hebt gehad, dan kan er een vertrouwensbreuk ontstaan. Je voelt geen vangnet, geen vertrouwen, geen hand die naar je uitreikt en er voor je is als het even tegenzit. Juist omdat je je al gebroken voelt in dat moment, is het enorm lastig om jezelf dan nog te dragen en te troosten.
Daarom kan een meditatie waarbij je teruggaat naar zo’n moment, een moment waarin je je verloren en alleen voelde, zo helend zijn. Je kunt met de versie van jezelf die nu bestaat, terug naar zo’n diepe plek in je onderbewuste en de patronen van angst en eenzaamheid die hier zijn ontstaan, terug vormen naar patronen van liefde en vertrouwen. Je hebt geen letterlijke ouder nodig in dat moment die er voor kleine jij is, dat kun jij nu zelf doen.
Alleen - en dit is een probleem dat regelmatig terugkomt in spirituele en new age helingstechnieken - ben jij nu in staat om er helemaal te zijn voor kleine jij? Ben jij nu de persoon die kleine jij vroeger nodig had? Kun jij er 100% zijn en alles geven wat die jonge versie van jou zo nodig heeft om te ontvangen? Ben jij nu in staat om 100% de juiste woorden, de juiste energie te geven? Ben jij de bron van liefde en wijsheid? Of - en dit is wat het zo ingewikkeld maakt - ben jij op een bepaalde manier niet nog steeds dat kleine meisje of die kleine jongen? Heb jij niet óók iemand nodig die in dit moment tegen jou zegt: ‘Het is al goed, ik ben er voor je’. En zou je niet willen dat dit de grootste bron van liefde zelf was?
Dat is de hele reden dat Jezus naar de aarde is gekomen. God in mensvorm. Een jongetje, geboren uit de maagd Maria, dat geen redding nodig had. Die geen moeder of vader nodig had om Hem het gevoel van veiligheid en vertrouwen te geven. Want Hij kende God als geen ander. Hij stond altijd en op ieder moment volledig in verbinding met de bron. Vertrouwen was niet iets dat hij kon kwijtraken of weer krijgen door bemoedigende woorden van zijn ouders. De Zoon, die is gekomen om ons allemaal de hand te reiken en de heling te geven waar we allemaal zo naarstig naar op zoek zijn. Hij is er nu ook. En Hij reikt je nu de hand. Jou en daarmee ook het innerlijke kind, dat zit opgeslagen in je onderbewuste brein. Jouw hele programma, alles wie en wat je bent, met al je ervaringen - ervaringen van angst en ervaringen van liefde en vertrouwen - Hij kent je helemaal. Er is niets dat Hij niet weet, dat jou van Hem kan weghouden. Ook die traumatische gebeurtenissen uit je jeugd, elke ervaring die je had waarbij je je niet gezien voelde. Je ouders deden hun best, maar ook zij waren mensen die tekortschoten. Van hen kun je geen volledige redding verwachten. Net zo min als dat je het nu zelf hoeft te doen. Bij jezelf blijven en inzien wat er is gebeurd, dat is een prachtige stap in het proces naar bewustheid. Bewust van welke programma’s we bij ons dragen in ons onderbewuste. Zo kunnen we Jezus vragen om de heling op die plekken. Met onze vrije wil mogen we Hem toelaten en Hem Zijn werk laten doen.
We mogen vragen om vergeving, vragen om redding, het toelaten van Zijn zachtheid, zuiverheid en helende kracht. We hebben vrije wil gekregen en met een reden. Die herprogrammering zal niet op automatische wijze plaatsvinden. Dat zou de evolutie en groei van bewustzijn die onderdeel zijn van dit spel van het leven tenietdoen. Wij mogen ons juist bewust worden van onze redder, van hoe erg wij die liefde van Hem nodig hebben. We hoeven het niet meer zelf te doen, Hij is gekomen voor ons. Wij hoeven niet meer perfect te zijn, ook niet in het geven van liefde aan ons innerlijke kind. Wij mogen ons bewust zijn van onze gebrokenheid, zowel nu als toen we van onze fiets vielen en verdriet voelden. En we mogen met onze vrije wil vragen om Zijn heling. Hij zal het geven, want Hij is de enige bron van liefde die nooit zal veranderen. Hij is dezelfde - gisteren, vandaag en morgen. En daarom mogen we op Hem vertrouwen. Met heel ons hart.